بیست و دوم دی ماه سالروز درگذشت ابوسعید ابوالخیر است . وی که یکی از عارفان بنام ایرانی است زندگی سرشار از عرفان و معنویت را تجربه می کند و حاصل یافته ها ی عرفانیش را در مواعظ و سخنان شیرینش به مریدان و دوستدارانش تقدیم می کند . سالها بعد محمد بن منور یکی از نوادگانش کتاب « اسرار التوحید» را در بیان حالات و رفتار و سخنان جد خود می نگارد که این کتاب بهترین منبع برای آشنایی بیشتر با این شیخ وعارف خدایی است . ابن سینا درباره ی وی میگوید : هرچه من می بینم او می داند .
اکنون چند رباعی از او :
آن را كه حلالزادگي عادت و خوست
عيب همه مردمان به چشمش نيكوست
معيوب، همه عيب كسان مينگرد
از كوزه همان برون تراود كه دروست
يارب نظري بر من سرگردان كن
لطفي به من دلشدة حيران كن
با من مكن آنچه من سزاي آنم
آنچه از كرم و لطف تو آيد آن كن
گر بر در دير مينشاني ما را
گر در ره كعبه ميكشاني ما را
اينها همگي لازمه هستي ماست
خوش آنكه ز خويش وا رهاني ما را